Sibakan Sa Selda part 1

Mainit. Masikip. Mabaho. Madumi.

“Hoy Navarro! Gising! May bisita ka! Gisiiiing!” sigaw nang naka-unipormeng bantay sa selda nila Dylan. Kinalampag pa ng pulis ang rehas na bakal gamit ang kanyang batuta. Maingay. Nakakarindi sa tenga. “Navarro! Puta! Pabagal-bagal e..” sigaw pa ulit nito. Dahil sa takot ay mabilis na bumangon si Dylan sa kanyang kinahihigaan na karton sa sulok. Maswerte siya ng pinagbigyan siya ni Mang Teroy, isang magnanakaw sa bayan nila, na matulog sa pwesto nito. Dahil siyam ang kasama ni Dylan sa selda ay marahan siyang dumaan sa mga katawan na nakahiga sa sahig upang wala siyang matapakan o magalaw. Mahirap na at bagong salta lamang siya sa teritoryo nila.

Agad naman binuksan ni PO1 Santiago ang bakal na rehas nang nasa harapan na niya ang binata. Hinablot niya si Dylan sa manggas ng suot nitong tshirt. “Tangina nito. Kayang pumatay, ang kupad kupad namang kumilos..” mura pa ni Santiago sabay posas sa dalawang kamay nito. Walang imik si Dylan. Tahimik. Takot. Para siyang tupa na gumagalaw na lamang sa tulak, hila at hablot ng pulis na ito. Nangilid na ang kanyang mga luha na sa tingin niya ay malapit nang maubos. Ilang sandali pa ay nakapasok na sila sa isang kwarto para sa mga bisita ng mga preso.

Agad na tumulo ang mga natitirang luha ni Dylan nang makita niya ang kanyang nanay at dalawang ate. Hindi pa pala ubos ang mga ito. “Mama.. Ate..” singhal ni Dylan. “Anak ko..” humahagulgol na salubong ng kanyang ina sabay yakap sa naka-posas na anak. Mugto ang mga mata nito. Halatang ilang gabi na hindi ito nakakatulog na sinabayan pa ng pag-iyak gabi-gabi. Tumingin si Dylan sa dalawang kapatid na babae. Parehong tahimik. Parehong umiiyak. Agad naman tinanggal ng pulis ang posas ni Dylan. Niyakap agad ni Dylan ang kawawang ina. “Kamusta ka, anak ko. Sinasaktan ka ba nila dito?” pag-aalala ng kanyang ina habang paupo sila sa upuan. “Ma, okay lang po ako. Huwag niyo po ako alalahanin. Tingnan niyo ang laki-laki na ng eyebags niyo..” si Dylan sabay yakap muli ng mahigpit sa kanyang nanay. Ngunit mukhang kulang ang bumisita sa kanya. “Si P-papa?” hanap ni Dylan sa kanyang ama. “Galit pa rin ba siya sa akin?” tanong ni Dylan sa ate. Lalong lumakas ang iyak ng kanyang Ate Ayan. Walang makasagot kung nasaan ang kanilang ama. “P-para sa akin ba to, ate?” pag-iiba nalang ni Dylan sa usapan. Tumango lang ang kanyang Ate Joy kasabay ng pagpunas ng luha nito. Agad naman binuksan ni Dylan ang dalang pagkain ng kapamilya. “Na-miss ko to..” si Dylan sabay subo ng lutong Kaldereta ng kanyang ina.

Kahit mag-iisang linggo pa lamang si Dylan sa kulungan ng San Isidro ay na-mimiss na niya ang kanyang dating buhay. Ang kanyang sariling kwarto, ang kanyang cellphone, ang kanyang laptop at ang higit sa lahat ang kanyang kalayaan. Magsisimula pa lang kasi ang kanyang sintensya na sampung taon na pagkakakulong sa kasong pag-patay kay Lester Domingo, ang kanyang matalik na kaibigan.

Si Dylan Navarro ay fresh graduate sa kursong Nursing sa isa sa mga sikat na unibersidad sa San Isidro. Nakakuha na rin siya ng licensure exam at napasa na rin niya ito. Maykaya ang pamilya ni Dylan. Isang engineer ang ama nito habang ang ina naman nito ay isa ring nars sa pampublikong ospital ng San Isidro. Lahat silang magkakapatid ay nakapagtapos ng pag-aaral. Ang dalawa niyang ate ay sa Manila na nakatira at may trabaho na rin duon. Sa Manila na rin sana siya titira kasama ng mga ate niya para makahanap na rin ng trabaho ruon.

May taas na 5’8 ang  bente dos anyos na binatang si Dylan. Medium built ang pangangatawan. May pagka-moreno at makinis ang balat nito. Hindi naman ganun ka-gwapuhan si Dylan pero malakas ang dating nito lalo na kapag naka-ngiti. Maganda kasi ang ngipin nito at mamula-mula rin ang mga labi nito. Bumagay rin sa kanya ang long back na istilo ng buhok. Masayahin at palangiti si Dylan kung kaya marami itong kaibigan. Kaya nga nung malaman nila na napatay niya si Lester, ang matalik nitong kaibigan, ay marami ang nagulat sa balita.

“Tapos na ang oras ng dalaw..” paalala ni Santiago. Halos dalawang oras din ang tinagal ng pag-bisita ng kanyang ina at mga ate. “Anak ko.. Dadalawin kita ulit bukas ah..” sabi pa ng ina ni Dylan. “Ma, ayos lang ako dito.. W-wag na kayo mag-alala sa akin. Please Ma..” sabi ni Dylan na pinipigilan muling umiyak. Gusto niya kasi ipakita sa ina na kaya niya. Na matapang siya. Na malakas siya. Na paninidigan niya ang kanyang nagawa. “Hindi ko kaya anak. Hindi ko kaya..” sabi ng kanyang ina na muling humagulgol. “Ma, please be strong.. Gusto ko paglaya ko kayo ang unang sasalubong sa akin. Sampung taon. Kaya ko yun Ma..” sabi ni Dylan na may luha na namumuo sa kanyang mga mata. Niyakap na muli ni Dylan ang umiiyak na ina. “Ate, kayo nang bahala kina Mama at Papa.. Sorry at nabigo ko kayo. Sorry..” si Dylan sabay yakap sa mga kapatid.

Pinosasan muli ni Santiago si Dylan. Bago lumabas ng kwarto ay nilingon ni Dylan ang mga kapamilya sabay sabing, “Ma, ate, I love you..” si Dylan. Tulad ng unang pasok niya sa selda, muling nanaig ang takot at kaba sa puso ni Dylan habang lumalakad siya papuntang selda. Muli siyang papasok sa teritoryo ng mga halang ang mga kaluluwa. “Sa Sabado, ililipat ka na sa San Luis..” sabi pa ng pulis sa kanya bago siya muling pumasok sa selda. Duon muling bumuhos ang kanyang mga luha. Pumwesto siya sa kanyang karton at nagtakip na lamang ng mukha. Ayaw niya makipag-usap. Ayaw niyang makihalubilo. Natatakot siya. Tanging ang pinakamatandang preso na si Mang Teroy lang ang kanyang kinakausap.

Lumipas ang mga araw at bukas na ang araw ng kanyang pag-lipat sa San Luis kung nasan matatagpuan ang “Muntinlupa” ng kanilang probinsya. Samu’t saring emosyon ang kanyang nadarama. Takot. Kaba. Lungkot. Pagsisisi. At takot ulit. “Navarro, may bisita ka..” tawag muli ni Santiago. Agad namang tumayo si Dylan upang makita muli ang kanyang ina bago siya lumipat ng kulungan. Laking gulat ni Dylan nang makita niya na hindi ang kanyang ina ang bisita kundi si Von, anak ng mayor sa kanilang lugar.

Gwapo. Matipuno. Mayaman. Sikat. Mga deskripsyon ng bente dos anyos na si Von Felicita. Gwapo. Habulin ng mga tsiks pati na rin ng mga bading si Von. Matipuno. Sa taas nitong 5’11 ay sigurado lahat ay maaakit ng binata. Malapad ang dibdib na sinamahan pa ng matigas na biceps. Sikat. Sa parehong unibersidad nag-aral sina Von at Dylan kasama na rin ang bestfriend ni Dylan na si Lester. Captain si Von ng basketball team nila. At university president siya.  Si Von ay pre-Law ang kinuha habang sina Dylan at Lester ay Nursing. Mayaman. Yes, pre-Law ang kinuha ni Von ayon na rin sa kagustuhan ng ama na mayor ng kanilang bayan. Balang-araw kasi ay susundan ni Von ang mga yapak ng ama sa pulitika. Kaya nga ngayon pa lang ay magiliw na ito sa mga kababayan nila. Nagpapalakas kumbaga.

“Sir magandang araw ho..” bati ni PO1 Santiago kay Von. Agad naman tinanggal ang posas ni Dylan at iniwan ang dalawa sa kwarto. “Bakit ka nandito?” walang emosyon na tanong ni Dylan. “Dylan patawarin mo ako..” tanging nasabi ni Von. Isang malakas na sampal ang umalingawngaw sa loob ng kwarto. Buti na lamang at sila lang ang naruon dahil marami ang magtataka kung bakit nagawang sampalin ng isang preso ang isang anak ng mayor. “Patawarin?! Nakikita mo ba kung anong kalagayan ko ngayon? Kung gaano ako nahihirapan? Kung gaano ako nasasaktan?” si Dylan na pinipigilan ilabas ang mga luha. Nagsimula nang umiyak si Von. “Dylan, mahal kita. Mahal na mahal ki—” hindi na natapos ni Von ang sasabihin nang isang malakas na sampal muli ang dumapo sa kanyang pisngi.

Tama. May relasyon sina Dylan at Von, lihim na relasyon. Magdadalawang taon na sana ang relasyon nilang dalawa kung hindi lang naganap ang masaklap na pangyayari nuong nakaraang linggo. Isang putok ng baril ang umalingawngaw sa loob ng kwarto ni Lester. Nanduon si Dylan at pilit na sinasalba ang kaibigan ngunit sadyang malubha ang sugat nito sa dibdib.

Muling bumalik sa ala-ala ni Dylan ang nangyari. Isang hapon ng Martes iyon, kinabukasan ay second anniversary na nila Von. “Bes, sobrang saya ko talaga ngayon. Imagine, dati pangarap ko lang si Von tapos ngayon two years na kame..” tuwang tuwa na kwento ni Dylan sa matalik niyang kaibigan na si Lester. “Ang swerte mo talaga kay Von. Gwapo na, mayaman pa..” si Lester na may halong inggit sa tono ng boses nito. Matagal na kasing may gusto si Lester kay Von lalo na at magkapit-bahay pa silang dalawa. Inggit na inggit si Lester kay Dylan lalo na nang malaman niya na sina Von at Dylan na. May namuong galit sa puso ni Lester sa pinakamatalik na kaibigan. “Bes hindi naman dahil gwapo si Von o mayaman siya kaya ko siya minahal. I love him because he accepts me no matter who I am..” si Dylan sabay kain ng ice cream. “Ay bes, hindi pala kita masasamahan mamaya na kunin yung singsing na regalo mo kay Von kasi may importante akong gagawin..” sabi ni Lester. “Ayos lang yon. Punta na lang ako sa inyo para makita mo yung singsing..” si Dylan. “O siya mauna na ako. Kwento mo na lang sa akin ang mangyayari sa anniv niyo..” si Lester.

“Lester..” tawag ni Von nang makita niya itong nag-lalakad pauwi. “O, Von. Kamusta?” bati ni Lester. “Nagkita ba kayo ni Dylan?” tanong ni Von. “Yes. At sobrang excited na siya sa anniv niyo..” tumatawa pang sabi ni Lester. “Pasok ka muna sa bahay. Mamaya pa naman ang uwi nila mommy e. Inom muna tayo..” yaya pa ni Lester sa kaibigan. “Sure..” si Von. Kumuha si Lester ng bote ng alak sa collection ng daddy niya at dumiretso na sila ng kwarto ni Lester. Umupo si Von sa kama ni Lester habang si Lester ay nakaupo sa silya. “Here’s your drink..” alok ni Lester sabay abot ng shot glass kay Von. Tatlong shot lang ay tinablan na si Von sa ininom na alak. Medyo nag-iinit na ang pakiramdam niya. “Pare, naka-on ba yung aircon mo..” tanong ni Von sa kanya. Sinadya talaga ni Lester na hinaan ang aircon. “Oo naman.. Mainit nga e..” si Lester sabay hubad nang suot na tshirt. “If I were you, Von. Take off your shirt na rin. Tutal pareho naman tayong lalaki..” si Lester. “Sabagay..” si Von sabay hubad na rin ng kanyang t shirt. Napangiti ng lihim si Lester. Sumasang-ayon sa plano niya ang lahat. Medyo nahilo na siya. “Grabe ang lakas ng tama nito ah. Tama na. Ayoko na..” si Von. “Hina mo naman tol..” si Lester sabay tagay pa ulit kay Von. “Last na..” sabi ni Lester. Tinungga nga ulit ni Von ang inalok na alak. “Yeees! Happy anniv sa inyo ni Dylan..” sabi ni Lester sabay talon. Nag-kunwaring natumba si Lester sa pwesto ni Von. At sabay silang bumagsak sa kama.

Nakapatong si Lester kay Von. “Oh pare, lasing ka na rin ata ah..” si Von na natatawa pa. Nag-dikit na ang pareho nilang hubad na katawan. Dibdib sa dibdib. Tinitigan ni Lester si Von. “Gusto kita, Von..” huling sabi ni Lester sabay halik sa mapulang labi ng kapitbahay. Pilit na pinapasok ni Lester ang kanyang dila sa loob ng bibig ni Von. Ngunit hindi lumalaban si Von. “Teka pare..” si Von sabay tulak kay Lester. Dahil medyo lasing na siya, kahit mas malaki ang katawan niya kay Lester ay hindi niya iyon napaalis sa ibabaw niya. “Please Von.. I want you. Ngayon lang..” si Lester sabay halik sa leeg ni Von. Naging marahas na ang ginagawang pag-halik ni Lester sa leeg ni Von. Dinidilaan. Sinisipsip. Kingakagat. “Aaaaaahhh..” si Von na unti-unti nang bumibigay sa tukso ni Lester. Natuwa naman si Lester nang marinig ang ungol ni Von. Bumaba na ang dila ni Lester papunta sa dibdib ni Von. “Shiiiit! Ang sarap ng ginagawa moooooohh..” ungol ni Von nang madama niya ang pagsipsip ni Lester sa kanyang utong. “Aaaaaaaaaaahh..” si Von na napapakapit na sa kumot ng kama ni Lester. Mabilis na naglakbay ang kamay ni Lester habang patuloy ang kanyang pagdila sa utong ni Von. Dinakma niya ang unti-unting nabubuhay na alaga ni Von. “Ang swerte talaga ni Dylan..” si Lester. Pinisil pisil ni Lester ang harapan ni Von. Dahan-dahan nang dinilaan ni Lester pababa sa pusod si Von. Pinadaanan ni Lester ang hati sa mga pandesal sa tiyan ni Von. “Fuuuuuuck! Ang saraaaaaahhp..” si Von habang patuloy na dinadama niya ang ginagawang paghimas ni Lester sa kanyang harapan. Dinidilaan na ni Lester ang pusod ni Von. “Shiiiiit!” ungol ni Von na para bang nababaliw sa sarap. Binababa na ni Lester ang suot na jersey shorts ni Von. Tumambad sa kanya ang malaking bukol sa loob ng briefs ni Von. “Shit ang laki nyan Von.,” puri ni Lester sa kaibigan.

“Suck me.. Aaaaaahhh..” utos ni Von na nakapikit na sa sobrang sarap na nadarama. Sinunod naman ni Lester ang utos ni Von. Inilabas na niya ang matigas na alaga ni Von mula sa loob ng briefs nito. Nanginginig na hinawakan ni Lester ang matabang burat ni Von. Marahan niyang tinaas baba ang kanyang mga kamay sa kahabaan ni Von. Lampas anim na pulgada ata ang haba nun. “Fuck..” bulalas ni Lester. Naglaway na si Lester at agad na niyang isinubo iyon. “Aaaaaaaaaaahhh.. Dylaaahhn..” ungol ni Von nang maramdaman ang init ng bibig ni Lester. Napatigil si Lester sa kanyang narinig. “Hindi ako si Dylan..” sabi ni Lester sa isip. “Oh common. Suck me Dylan. Suck me babe..” si Von. Wala nang nagawa si Lester kundi sundin ang gusto ni Von na kahit si Dylan ang sinisigaw ng lalaking pinakamamahal. Dineepthroat ni Lester ang kahabaan ni Von. Pinilit niyang isagad ang buong kahabaang ni Von. Nagsimula nang magtaas baba ang kanyang ulo sa burat ni Von. “Aaaaaaaaaaaaaahhh.. Shiiiiit! Ang saraaaaaahp!!” si Von na halos mabaliw sa kalibugan. Nagsimula nang kumadyot si Von sa mukha ni Lester. Hinawakan na rin ni Von ang ulo ni Lester saka kumadyot. “Oh fuck yeaaaaahhh..” si Von.

Dumiretso agad si Dylan sa bahay ng kaibigan para mapakita sa kanya ang mga singsing. “Hi Manang. Si Lester?” tanong ni Dylan sa katulong nila Lester. “Ay sir nasa kwarto ho..” sagot nito. “Sige po. Akyat na lang po ako ah..” si Dylan. Dahil kilala naman si Dylan sa bahay nila Lester ay pumayag na ang katulong na umakyat ito sa kwarto ng amo. Sa labas pa lang ng pinto ng kwarto ni Lester ay rinig na niya ang ungol at halinghing na nanggagaling sa loob ng kwarto ng kaibigan. “May kasama si bes sa kwarto..” natatawang sabi ni Dylan sa sarili. Nakinig muna si Dylan mula sa pinto. “Ooooohhh. Shiitt! Chupain mo pa akoooooohh..” sabi ng lalaki na kasama ng bestfriend niya. Pamilyar ang boses na iyon. Parang kilala ni Dylan kung kanino iyon. “Kay Von iyon..” tanging nasabi ni Dylan sabay bagsak ng namuong luha sa mata.

Binuksan ni Dylan ang pinto ng kwarto ng bestfriend. Tama nga ang kanyang hinala. May milagrong ginagawa sina Lester at Von, ang kanyang bestfriend at ang kanyang boyfriend. “Mga walang hiya kayo..” ang tanging nasabi ni Dylan. Nagulat si Von nang marinig ang boses ng kasintahan. “Shit Dylan!” bulalas ni Von sabay tulak kay Lester. Agad na tinaas ni Von ang suot niyang shorts. Habang si Lester naman ay natutuwang pinapanuod ang drama ng dalawa. Tuloy tuloy ang pagpatak ng luha ni Dylan. “Dylan, wala akong ginagawang masama..” si Von at lumapit sa nobyo. Gusto sana niyang sampalin si Von ngunit nanghihina siya. “Babe! Mahal na mahal kita..” si Von. Nang marinig ni Lester iyon ay lalong nag-wala ang kanyang kalooban. “Walang hiya ka Von! Ginamit mo lang ako..” sigaw ni Lester. Agad na lumapit si Von kay Lester at binigyan ng suntok sa mukha. Natumba si Lester sa kanyang drawer kung saan nakatago ang isang baril. “Hayop ka Lester! Sinet-up mo ako..” si Von na susuntukin muli si Lester. “Sige subukan mo, Von! Babarilin kita..” si Lester na ngayon ay may hawak na baril. Napaatras si Von nang makita niya ang baril. “Bes, tama na..” si Dylan na nakatayo pa rin sa kanyang pwesto. “Don’t you ever call me bes. Kasi hindi kita kaibigan. Malandi ka..” si Lester na puno na ng galit sa mukha. Si Dylan naman ang tinutukan niya ng baril. “Dati ko pang mahal si Von pero anong ginawa mo? Inagaw mo siya!” si Lester na palapit kay Dylan. Patuloy ang pag-iyak ni Dylan.

Nang makakuha ng tyempo si Von ay pinilit niyang agawin ang baril mula kay Lester. Nag-agawan sila. “Stop it, Lester..” si Von sabay ang isang putok ng baril. Shock silang tatlo at bumagsak sa sahig si Lester. May tama sa dibdib. “Oh no!” si Von sabay tingin sa kasintahan. May takot sa mga mata nito. Hindi pa rin gumagalaw si Dylan dahil sa pagkabigla. “Im sorry..” si Von sabay takbo palabas ng kwarto ni Lester. Naiwan si Dylan sa loob ng kwarto ng bestfriend. “Oh fuck..” sabi ni Dylan at saka nilapitan ang kaibigan. “Lester..” tawag ni Dylan sa kaibigan pero walang reaksyon mula rito. Chineck niya ang hininga at pulse ng kaibigan. Pero mahina na ito. Agad niyang nilagyan ng pressure ang tama ng baril. “Tuuuuuuuuuuuuuuuulong!!!” sigaw na umiiyak ni Dylan.

Balik sa realidad.

 “Umalis ka na..” si Dylan na nakatayo pa rin hanggang ngayon. “S-s-sorry Dylan..” sabi ni Von na umiiyak. Gustong madurog ang puso ni Dylan pero kailangan niyang panindigan ang kaniyang desisyon. Mahal na mahal ni Dylan si Von. Kahit na niloko at trinaydor siya nito at ng kanyang bestfriend. Kahit na iniwan siya sa ere nung kailangan na kailangan niya ito.

SUSUNDAN..

©firemakerJD